Wat ging er mis met het vrachtschip MSC Zoe toen het begin januari 342 zeecontainers verloor en Unesco werelderfgoed de Wadden in een vuilnisbelt veranderde? In deel II maken collega Marco de Lange en ik een reconstructie. We spraken met deskundigen, betrokkenen én bemanningsleden die letterlijk doodsangsten hebben uitgestaan.

Begin januari verliest het vrachtschip de MSC Zoë boven de Waddeneilanden 342 zeecontainers. Niet eerder werd het kwetsbare natuurgebied zo hard getroffen. Hoe kon de MSC Zoë zoveel lading verliezen? Waarom vaart één van de grootste containerschepen ter wereld zo dicht langs de Wadden? Wat ging er mis aan boord?  Zembla onderzoekt de oorzaak en de gevolgen in deel I van ‘De Ramp op het wad’. Deel II op 24 oktober aanstaande.

Vrijwel niemand in het Senayan stadion geeft een stuiver voor Lubbers z’n kansen. Commentator Ruud ter Weijden zégt het niet tijdens z’n live- verslag maar ook hij verwacht een vroegtijdig einde van het gevecht: ‘Ik dacht dat er wel een knockout in zou zitten ja’, voorspelt ie. Bokskenner Rinze van der Meer hoopt dat Lubbers ‘een ronde of acht overeind zal blijven.’ En Lubbers zelf? Die stapt die avond even na 21.00 zelfverzekerd de ring in. Hij heeft een strijdplan, karakter en veel techniek. Daarnaast is hij behandeld door een Indonesische wonderdokter met kraterwater en lavasteen. Lubbers is een kop kleiner, bijna tien kilo lichter en heeft een veel kortere ‘reach’ dan z’n opponent maar hij is vastbesloten om het ‘The Greatest’ zo moeilijk mogelijk te maken. In Andere Tijden Sport het verhaal van een Nederlandse topbokser die tussen de touwen overeind blijft maar door het leven geveld wordt. ‘Rudi Lubbers en het gevecht van z’n leven’

Een maand lang fietst de Nederlands- Joodse journalist Natascha van Weezel door Israël en de Westbank. Ze ontmoet mensen van haar generatie met wie ze praat over het leven in misschien wel het meest gecompliceerde conflictgebied ter wereld. In deze vierdelige documentaireserie is de centrale vraag: zet de verharding door groeit er hoop met de opkomst van een nieuwe generatie Israëli’s en Palestijnen?

Ondernemer Maurice de Hond bedacht een nieuw schoolconcept: geen klassikaal onderwijs, kinderen bepalen zelf wat ze leren, de leraar wordt coach en de lessen staan op de iPad. Hij weet het concept aan tientallen scholen te verkopen. Maar het succes stokt. Nog maar een handvol scholen werkt er mee en twee iPad-scholen die de zakenman zelf opricht, leggen het loodje. De stichting die ze beheerde, is failliet. Waarom keren de scholen de opiniepeiler de rug toe? Medewerkers van het eerste uur doen voor het eerst hun verhaal. ZEMBLA onderzoekt de onderwijsmethode van De Hond.

Nepnieuws is van alle tijden. In 1989 meldt actualiteitenrubriek Brandpunt dat er in Nederland sprake is van handel in menselijke lichaamsdelen. Hoofden, bestemd voor medisch- wetenschappelijk onderzoek zouden onder meer gebruikt worden voor ‘bizarre seks’. Het nieuws wordt al snel bestempeld als nep. “Desastreus. Voor Brandpunt en voor de KRO”,  zegt oud televisie directeur Gerard Hulshof in de uitzending. “Het was geen nep- reportage”, stelt Ton Verlind de toenmalige eindredacteur. De Hoofdenaffaire, Medialogica reconstrueert de gebeurtenissen, onderzoekt de feiten en voegt er, bijna dertig jaar na dato, nieuwe aan toe.

11 maart 2017. De Turkse minister Kaya (Familiezaken) komt, tegen de zin van de Nederlandse regering in, naar Rotterdam waar ze Turkse Nederlanders wil toespreken en overtuigen om bij een referendum te stemmen vóór machtsuitbreiding van president Erdogan. Ze wordt in een steeg achter het consulaat tegen gehouden. Er tegenover groeit het aantal demonstranten.  Nadat de minister onverrichter zake, en onder dwang, terug naar Duitsland is vertrokken, breken er rellen uit.

Hüseyin Kurt wordt gegrepen door een politiehond. Op maandag prijkt de scene prominent op de voorpagina van De Telegraaf. ‘Wij zijn hier de baas’ kopt de krant. Neergezet als relschopper in Rotterdam wordt hij in Ankara een held. Medialogica (HUMAN) over Hüseyin Kurt, vermalen tussen media en politieke macht.

In de schaduw van het betaalde voetbal

Achter de confrontatie op de groene mat spelen zich zaken af waar de doorsnee supporter geen benul van heeft.“Als je weet waar je naar moet kijken zul je zien dat dit georganiseerde misdaad is”, zegt David Ellero van Europol voor de camera.

Een journalistieke speurtocht in een wereld waar pottenkijkers niet welkom zijn. Of zoals een onderzoeker van de UEFA het verwoordt: “Voor wie denkt u dat spelers banger zijn? Voor de waakhond van de UEFA of voor mensen die op straat een Kalashnikov leegschieten?”

Het documentaire- tweeluik ‘Einde speeltijd!’ onthult hoe voetbal terwijl u zit te kijken, zijn laatste restje onschuld verliest.

Sting like a bee onderzoekt waar beleid faalt en macht ontspoort. Sting like a bee (SLB) is het journalistieke productiebedrijf van Bart Nijpels (1960). Hij maakt en produceert documentaires en reportages, schrijft artikelen en columns voor kranten, bladen en z’n blog. De meeste producties en publicaties zijn op deze website te vinden.  Tot medio 2015 gaf Nijpels leiding aan de documentairerubriek Reporter (KRONCRV). In 2013 en 2016 won hij De Loep, de jaarlijkse (Nederlands/Vlaamse) prijs van de Vereniging voor Onderzoeksjournalisten  (VVOJ). Hij geeft cursussen en doceert onderzoeksjournalistiek. Via Sting like a bee, is hij ook in te huren als journalistiek adviseur of eindredacteur. (lees verder…)

Canon van Nederland in de fout over Srebrenica

Dat blijkt uit een speciale bijlage van Checkpoint, een uitgave van het Veteraneninstituut. Nederlandse media als het NOS Journaal, Nieuwsuur en kwaliteitskranten maken als het over Srebrenica gaat geregeld fouten. Vaak dezelfde. Ook een prominent politicus en een theater slaan de plank mis. En inmiddels roept ook de nieuwe versie van de ‘Canon van Nederland’ boze reacties op bij Dutchbatters: ‘U moet zich schamen dit stuk als Canon van de Nederlandse geschiedenis te beschouwen.’ Uit dit onderzoek blijkt dat ze een punt hebben. Het is de eerste van reeks publicaties over onjuistheden in de berichtgeving en geschiedschrijving over de val van Srebrenica in juli 1995.

Een Dutchbatter doet begin vorig jaar aangifte tegen het NOS Journaal wegens laster. De rubriek heeft hem en z’n collega’s, vindt hij, van medeplichtigheid aan de massamoord in Bosnië beschuldigd.

Juli 1995. Massamoord in het hart van Europa. Onder leiding van generaal Ratko Mladic vermoorden Bosnisch Servische troepen meer dan achtduizend vluchtelingen. Mensen die bescherming zochten in de enclave Srebrenica. Een gebied dat door de Verenigde Naties tot zogenoemde safe area is verklaard. Dat blijkt het niet te zijn. Lichtbewapende Nederlandse blauwhelmen zijn niet in staat de opmars te stuiten, toegezegde luchtsteun blijft uit. Een colonne van tien tot vijftienduizend vooral mannen probeert door de bergen Tuzla te bereiken. Tijdens die zogenoemde ‘Mars van de dood’ worden velen van hen om het leven gebracht. Sommige hoofdstukken uit de geschiedenis van de genocide zijn en worden nog altijd verkeerd geschreven. Dit is de proloog bij een reeks publicaties over het internationale machtsspel dat voorafging aan de val van Srebrenica.

Gister is de steen met z’n naam op z’n graf geplaatst. Een bijzonder moment: John Gordon Kavanagh ligt niet meer anoniem begraven. Donderdag om 18.30 is er een bescheiden plechtigheid met de bewoners van Rha. Ergens in de toekomst zal dat grootschaliger gebeuren in het bijzijn van de nabestaanden. Meer weten over Kavanagh: zie: A […]

De voorbije week is vooral vanuit Nederlands perspectief teruggeblikt op de gebeurtenissen van 25 jaar geleden. Vandaag herdenken overal ter wereld ontheemde overlevenden, nabestaanden en ooggetuigen de genocide. De slachtpartij die Servische milities aanrichtten onder vijftien tot twintigduizend mensen die de enclave ontvluchtten. De Bosnische arts Ilijaz Pilav overleefde. Tien jaar later nodigt hij Dutchbat arts Ger Kremer en mij uit om mee te lopen en te herdenken…

‘Vaarroutes ten noorden van Waddengebied zijn risicovol’, luidt de titel van het rapport dat de Onderzoeksraad voor Veiligheid (OVV) vandaag presenteerde. Hoe groot het gevaar is bleek begin januari 2019 toen het vrachtschip MSC Zoë op die vaarroute 342 containers verloor die het kwetsbare natuurgebied ernstig en deels onherstelbaar vervuilden. De titel van het  OVV- onderzoek bevat derhalve geen nieuws. Maar het rapport trekt ook conclusies die verder reiken en die een aantal eerdere bevindingen uit het Zembla- tweeluik ‘De ramp op het Wad’ van oktober 2019 bevestigen.

Wie ter hoogte van Berg en Dal een terloopse blik werpt op de Suriname rivier zou de indruk kunnen krijgen dat hij traag stroomt. Wie op zaterdagavond rond elf uur door Paramaribo rijdt, en casino- dichtheid als teken van welvaart beschouwt, zou kunnen denken dat het er goed gaat. Dagen nadat Suriname gestemd heeft, weigert het ministerie van Binnenlandse Zaken de uitslag bekend te maken. De oppositie waarschuwt voor fraude. President Bouterse wil een hertelling. Zijn chaos regeert. Wie delft het onderspit in Suriname?