Fokreglementen rashonden in strijd met wet
Toezichthouder NVWA gaat ingrijpen: ‘Dit vinden wij zeer ernstig’

Fokreglementen van zeker 25 rashondverenigingen staan toe dat er met zieke honden wordt gefokt. Dat is in strijd met de wet. Dit blijkt uit onderzoek van Zembla. Hierdoor wordt het mogelijk dat er gefokt wordt met honden met erfelijke afwijkingen, zoals aandoeningen aan de heup- enellebooggewrichten en epilepsie. Deze aandoeningen worden daardoor overgedragen op de nakomelingen van de fokhonden. De Nederlandse
Voedsel- en Warenautoriteit (NVWA) die toeziet op het welzijn van dieren, kwalificeert de kwestie als “zeer ernstig” en kondigt aan te zullen gaan
optreden. Paul Mandigers, die als veterinair neuroloog onderzoek doet naar erfelijke ziekten bij rashonden, stelt dat het om op topje van de ijsberg gaat: “Het gros van alle fokreglementen zal niet voldoen aan de wet.”

Natascha van Weezel en Sinan Can gaan in gesprek met mensen aan beide kanten van het conflict. Ondanks haat en scheldpartijen en zelfs bedreigingen zoeken ze de dialoog. Vorig jaar in Nederland. Nu in het conflictgebied zelf. In Brug over de Breuklijn 2 reizen ze naar Israël waar oorlogsretoriek de rede doorgaans overschreeuwt. Terwijl bommenwerpers en gevechtshelikopters over hun hoofden vliegen, praten ze met politici, diplomaten en activisten. Mensen die zich tegen het geweld verzetten, met vuur voor vrede pleiten.(international version available)

Orhan Delibas levert in 1992 een ongekende prestatie. Voor het eerst sinds in 64 jaar (Bep van Klaveren, 1928) haalt een Nederlander de Olympische boksfinale. Maar op het podium in Barcelona staat geen blijde bokser.

Sinds 7 oktober, het begin van de oorlog tussen Israël en Hamas, loopt er een kloof door Nederland. In ‘Brug over de breuklijn’ ontmoeten Natascha van Weezel en Sinan Can mensen aan weerszijden, brengen de verdeeldheid in kaart en onderzoeken of de rede de oorlogsretoriek nog kan overstemmen.

De klimaatcrisis ten spijt; voor een paar tientjes op een stedentrip of naar de zon vliegen blijft voor veel reizigers een onweerstaanbaar aanbod. Het aantal mensen dat in het vliegtuig stapt ligt weer bijna op het niveau van vóór de corona-pandemie. Maar wie betaalt de prijs voor dat goedkope ticket?

Maandenlang voeren we gesprekken met piloten en cabinepersoneel van zogenoemde prijsvechters, de vliegtuigmaatschappijen die ons voor een paar tientjes door heel Europa vervoeren. Zembla onthult hoe meer en meer vliegend personeel werkt onder steeds slechtere arbeidsomstandigheden. Dat heeft een negatief effect op de veiligheid. Maar de EASA, de Europese toezichthouder, ziet het probleem niet. Wat gaat er mis boven de wolken en waarom horen we er zo weinig over? ‘There is an omerta’, zegt een piloot. ‘If you speak, you die.’ International version available.

Wat bezielt atleet Raymond Heerenveen wanneer hij in 1975 naar Zuid- Afrika reist om deel te nemen aan een atletiektoernooi? Het apartheidsregime onderdrukt de zwarte bevolking. Nelson Mandela zit gevangen. De sportwereld boycot het land vanwege het racisme. Toch gaat Heerenveen. Hij wil tijdens het toernooi z’n stem  verheffen tegen de Apartheid. Het brengt hem ter plaatse in conflict met een Nederlandse sportbobo. Andere Tijden Sport reist met de eigenzinnige atleet mee naar Zuid- Afrika waar hij tegen de verdrukking in, vasthield aan z’n eigen koers. Gemaakt door Monique Tesselaar en Bart Nijpels met camerawerk van Ton Vanderplas.

De NAVO blijkt, ondanks de extra miljarden die de regering voor de krijgsmacht uittrekt, niet tevreden met de keuzes die het kabinet maakt. Brussel hekelt met name de geringe Nederlandse bijdrage aan de gevechtskracht van het bondgenootschap. De NAVO  spreekt in het stuk dat Zembla in handen kreeg van ‘voortdurende, significante, kwalitatieve tekortkomingen’.  Het document is  geschreven op basis van de nieuwe Defensienota van het kabinet. ‘Nederland doet nog steeds niet wat de NAVO wil’ oordeelt generaal b.d. Mart de Kruif.

Op basis van vrij gegeven communicatie, documenten én ooggetuigenverslagen nemen we je mee naar ‘ De hel van Kabul’.  Van dag tot dag en soms van uur tot uur reconstrueren we wat er gebeurde toen de Taliban in augustus opnieuw de macht grepen. Duizenden mensen onder wie honderden landgenoten en Afghaanse tolken die voor Nederland hadden gewerkt, probeerden in doodsnood hun land te ontvluchten. Voor het eerst doet Cees Roels, de plaatsvervangende ambassadeur ter plaatse zijn verhaal voor een camera. Dat geldt ook voor majoor Tijs, de commandant van het KCT (Korps Commandotroepen) team. Hij vertelt over hun inzet aan de hand van niet eerder vertoonde bodycam- beelden.

Sting like a bee onderzoekt waar beleid faalt en macht ontspoort. Sting like a bee (SLB) is het journalistieke productiebedrijf van Bart Nijpels. Hij maakt en produceert – samen met anderen- documentaires en reportages, schrijft artikelen en columns voor kranten, bladen en deze website. Tweemaal won hij De Loep, de Nederlands/Vlaamse prijs van de Vereniging voor Onderzoeksjournalisten  (VVOJ). Hij is in te huren als journalistieke mentor/ coach maar ook als (interim) eindredacteur en adviseur/ bemiddelaar bij conflicten op redacties of binnen media- organisaties. Nijpels geeft cursussen en doceert onderzoeksjournalistiek. En hij doet onderzoek en adviseert voor op waarheid gebaseerde films, series en boeken.

Thirty years after the genocide in Srebrenica, a series of scenes from the lives of two doctors who are forever connected by the events of that time and in whom the war of 1995 still rages. When a screenwriter submits the story of Bosnian doctor Ilijaz Pilav and his Dutch friend and colleague Ger Kremer as a script to a film producer, it will probably be dismissed as implausible. Wrongly so.

Dertig jaar na de genocide in Srebrenica een reeks scenes uit het leven van twee artsen die door de gebeurtenissen van toen voor altijd met elkaar zijn verbonden en in wie die oorlog uit 1995 nog altijd volop woedt. Wanneer een scenarioschrijver het verhaal van de Bosnische arts Ilijaz Pilav en zijn Nederlandse vriend en collega Ger Kremer als script bij een filmproducent inlevert, zal die het waarschijnlijk als ongeloofwaardig terzijde schuiven. Ten onrechte.

Rik Kuipers van de Volkskrant belt. ‘Jack Kooistra is overleden’. 94 is ie geworden. Het begon op die zolderkamer van hem, met duizenden kaartjes. 1993 bracht hij collega Cees Overgaauw en mij naar Hagen Duitsland waar oorlogsmisdadiger Herbertus Bikker woonde. Een man die hij geen nachtrust gunde. Sprong in de tijd. 33 jaar geleden. Spannend, beetje ‘cowboytelevisie’: Posten in een met kranten afgeplakt Volkswagenbusje, een achtervolging en uiteindelijk een bijzonder interview met ‘het kwaad’  Zie verder…

Ruwe bolster en oh zo blanke pit. Dank lieve Judith voor je onvoorwaardelijke steun in een lastige periode. Openlijk. Eigenbelang was ondergeschikt. Hart op de tong. Strijdbaar, dapper. Moreel kompas van formaat. Daar kunnen ze voorbij de einder hun voordeel mee doen. foto Roderick Vonhögen

Today a tear is not a tear, today a tear is lead.

Today the sigh is not a sigh, today the sigh is a scream that calls out.

Today the silence is not silence, today the silence is a warning that 8372 were killed…