Hij deelt het lot en leed van de Nederlandse militairen. Is hun vertrouwenspersoon en spreekbuis. Geestelijk verzorger Wilco van Wakeren neemt geen blad voor de mond. Nooit. Zelf doorliep hij de commando- opleiding en diende vijf jaar in het Korps Mariniers. Van Wakeren diende zelf in Bosnië en Irak en weet wat oorlog betekent. De militairen in Uruzgan  zitten vol frustraties. Namens ‘zijn jongens en meisjes’ vertelt Van Wakeren over de werkelijkheid achter wat Haagse politici een wederopbouwmissie blijven noemen. “Er wordt door de politiek alleen maar gecommuniceerd dat het hier gaat om een wederopbouwmissie terwijl er hier vooral geknokt wordt. Dan geef je de militairen niet de erkenning die hen toekomt. Dat vind ik vreselijk. Als je jonge mensen. Jonge jongens en meiden, de zonen en dochters van de natie, als je daar de beslissing over neemt om die naar zo’n gebied als Afghanistan te sturen en ze dan niet te erkennen, dan draait mijn maag om.”

Net als vorig jaar onderzoekt Reporter de Nederlandse ISAF- missie in Afghanistan. Politici blijven het een wederopbouwmissie noemen maar er wordt steeds vaker vooral gevochten. Een paar dagen voor de KRO ploeg in Kabul arriveert is Tim Hoogland omgekomen. De elfde dode aan Nederlandse kant. De soldaat eerste klas, is het eerste slachtoffer dat valt tijdens een vuurgevecht met de taliban. En de vijand wint terrein. “Ze zitten hemelsbreed op drie tot vijf kilometer”, erkent commandant Nico Geerts. Militairen uiten in Reporter voor het eerst openlijk hun frustraties. Van ‘wederopbouw’ is in Uruzgan amper sprake. In plaats daarvan is er de dagelijkse confrontatie met geweld. Ook voor het eerst: gevechtsbeelden vanuit een Apache helikopter. Te zien is hoe de taliban burgers in zet als menselijk schild. Reporter over militairen die vechten tegen een vaak onzichtbare vijand maar meer dan dat, strijden voor erkenning.