Annemiek Leclaire belde of ik in vakblad Villamedia wilde vertellen over ‘Het gesprek van m’n leven’. Een eervol verzoek waaraan ik graag heb voldaan. Vooral omdat het minder over mij dan over een paar andere mensen kon gaan en over een gebeurtenis die we nooit mogen vergeten. Annemiek heeft het, vind ik, mooi opgeschreven. Dank daarvoor.

Arts en vriend Ilijaz Pilav overleefde Srebrenica. Hij postte vandaag de volgende boodschap: ‘Once again he makes a circle and meets himself at a point called the 11th of July, here’s the 27th time. Once again, time meets with itself at a point you don’t know if it’s the beginning or the end. Once again, I get up, to go to another circle, to live another year… Another July 11th…It’s not courage to go on when you have the strength. It’s courage to go on when you don’t have the strength… 27th time…’

Tijdens de jaarlijkse herdenking op de begraafplaats in Potocari bood minister Ollongren, 27 jaar na de genocide in Srebrenica, ‘de diepste excuses’ aan de nabestaanden.  “We kunnen het leed niet van u wegnemen”, aldus de minister. “Maar wat we wel kunnen doen is de geschiedenis recht in de ogen kijken.” Maar dat is de vraag…(lees verder)

Juli 1995. Massamoord in het hart van Europa. Onder leiding van generaal Ratko Mladic vermoorden Bosnisch Servische troepen meer dan achtduizend vluchtelingen. Mensen die bescherming zochten in de enclave Srebrenica. Een gebied dat door de Verenigde Naties tot zogenoemde safe area is verklaard. Dat blijkt het niet te zijn. Lichtbewapende Nederlandse blauwhelmen zijn niet in staat de opmars te stuiten, toegezegde luchtsteun blijft uit. Een colonne van tien tot vijftienduizend vooral mannen probeert door de bergen Tuzla te bereiken. Tijdens die zogenoemde ‘Mars van de dood’ worden velen van hen om het leven gebracht. Sommige hoofdstukken uit de geschiedenis van de genocide zijn en worden nog altijd verkeerd geschreven ook als het gaat om het internationale machtsspel dat  aan de val van de VN- enclave vooraf ging.

De voorbije week is vooral vanuit Nederlands perspectief teruggeblikt op de gebeurtenissen van 25 jaar geleden. Vandaag herdenken overal ter wereld ontheemde overlevenden, nabestaanden en ooggetuigen de genocide. De slachtpartij die Servische milities aanrichtten onder vijftien tot twintigduizend mensen die de enclave ontvluchtten. De Bosnische arts Ilijaz Pilav overleefde. Tien jaar later nodigt hij Dutchbat arts Ger Kremer en mij uit om mee te lopen en te herdenken…

July 11, rememberance day. 1995. the Fall of Srebrenica. He wasn’t in Bosnia this year, which he usually is since then. This time he was in the UK, invited by an organisation named ‘Remembering Srebrenica’. Docter Ilijaz Pilav survived the massacre 23 years ago. In an interview he tells about what happened. Hopefully he will do so many more times so we won’t forget.

Opnieuw werd de val van Srebrenica herdacht. Hij was er, bij wijze van uitzondering, dit jaar niet bij, althans niet in Bosnië: dokter Ilijaz Pilav. Op uitnodiging van de organisatie Remembering Srebrenica was hij in Groot Brittannië. In een interview op hun website doet hij zijn verhaal nog eens. En dat zal hij blijven doen zodat we niet vergeten…

Tien jaar na de massamoord op meer dan achtduizend Bosniers organiseert arts en overlevende Ilijaz Pilav een gedenkmars van Tuzla terug naar Srebrenica. Een tocht met getuigenissen van overlevenden over de horror van juli 1995. Een mars langs mijnenvelden en massagraven die herinneren aan de grootste moordpartij in naoorlogs Europa.

Dutchbat weigerde medische hulp aan gewonde vluchtelingen in Srebrenica toen de troepen van generaal Mladic de enclave aanvielen. Dat blijkt op 26 november 1995 uit onderzoek van Brandpunt (KRO). De feiten staan niet vermeld in het zogenoemde ‘Debriefingsrapport’ van het ministerie van Defensie dat een maand eerder aan de Tweede Kamer is overhandigd. Een Kamermeerderheid wil opheldering.